Love - Korina Kontaxaki

Love

To lose yourself in another
And feel your flesh decompose inside them

To be absorbed into something without proof of its existence
And experience the bliss of assimilation.

To surrender your soul to an idea
Without promise of success

To release yourself from the restraints of time
Without knowing if you have enough

To become the feeling you are experiencing now
Free from the fear that you will never relive this moment

To embrace the darkness, hysterically,
With gratitude - because it exposes the light

To sacrifice memories, desires, achievements
Without knowing if you will ever regain them

To be dedicated to that which keeps the heart open
Even if the material does not benefit from this.

To worship without limits
Until the senses and the body diminish

To disappear into nothingness
And feel the void like a boundless fulfillment

To be assimilated into Oneness
To such an extent that you forget to notice it.

To submit to sacrifice with the utmost ease
Resulting in intense satisfaction

To offer without discernment, absolutely, everywhere
And to feel the exchange with the Creation, directly

To revere every being
Without concern for superiority

To die, here and now, within the Eternal Light,
Without knowing whether this is God or the devil.

To exhale for the last time
With the name of Love,
Because it has defeated fear, egoism, doubt.
And become “That”.


OM SO HAM



(image source: https://www.onenessiseverything.com/energy/quantum-spin-wave) 

Αγάπη - Κορίνα Κονταξάκη

Να χαθείς μέσα σε κάποιον άλλο
Και να νιώθεις τη σάρκα σου να αποσυντίθεται μέσα του.
Να απορροφηθείς μέσα σε κάτι χωρίς απόδειξη ότι υπάρχει
Και να βιώνεις τη ευδαιμονία της αφομοίωσης.
Να παραδίδεις την ψυχή σου σε μια ιδέα
Χωρίς να υπάρχει εγγύηση ότι θα πετύχει.
Να αφήνεσαι ανεξέλεγκτα στο χρόνο
Χωρίς να ξέρεις αν σου διατίθεται αρκετός ή όχι.
Να γίνεσαι η αίσθηση που βιώνεις τώρα
Χωρίς την αγωνία αν θα την αναβιώσεις.
Να αγκαλιάζεις το σκοτάδι ανεξέλεγκτα
Από ευγνωμοσύνη - επειδή επισημαίνει το φως.
Να θυσιάζεις αναμνήσεις, επιθυμίες, επιτεύγματά
Χωρίς να ξέρεις αν θα τα ξανακερδίσεις.
Να αφοσιώνεσαι σε εκείνο που κρατά την καρδιά ανοικτή
Ακόμα κι αν η ύλη δεν ωφελείται από αυτό.
Να λατρεύεις χωρίς όριο
Μέχρι οι αισθήσεις και το σώμα να αλλοιωθούν.
Να εξαφανίζεσαι πίσω από το Τίποτα
Και να νιώθεις το κενό σαν απέραντο γέμισμα
Να αφομοιώνεσαι μέσα στο Ένα
Τόσο που ξεχνάς να το αντιληφθείς.
Να εγκύπτεις στη θυσία ευκολότερα από ποτέ
Και να σου φέρνει την μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Να προσφέρεις απόλυτα, παντού
Και να νιώθεις το αντάλλαγμα από τη Δημιουργία, άμεσα.  
Να προσκυνάς κάθε ύπαρξη
Χωρίς να ανησυχείς αν είναι ανώτερη.
Να πεθαίνεις , εδώ και τώρα , μέσα στο αιώνιο φως,
Χωρίς να ξέρεις αν αυτό είναι ο Θεός ή ο διάβολος.
Να εκπνέεις για τελευταία φορά
στο όνομα της Αγάπης,
Γιατί νίκησε το φόβο, τον ατομισμό, την αμφιβολία,
Και έγινε Αυτό.
OM SO HAM


Από τη συλλογή "Αναλαμπές" Κ.Κ 


Άνοιγμα Καρδιάς - Κορίνα Κονταξάκη

(Από τη φιλοσοφική συζήτηση της Τετάρτης στο YogaLife) 
Επιλεγμένη μεταφορά σε γραπτό λόγο : Αρετή Ζαννέτου
Διόρθωση -δαχτυλογράφηση : Μαριλένα Ιορδάνου


*Η μεταφορά του προφορικού λόγου σε γραπτό, κάνει το κείμενο ιδιόρρυθμο

Θα μιλήσουμε για το άνοιγμα της καρδιάς σαν ένα εργαλείο για να εξελιχθούμε. Όχι σαν ένα εργαλείο για να περάσουμε καλά. Ούτε σαν ένα εργαλείο για να μάθουμε ν’ αγαπάμε, (αν και θα γίνει) αλλά σαν ένα εργαλείο για να μας εξελίξει.

Η αγάπη έχει μεγάλη δύναμη αλλά όχι η συναισθηματική αγάπη αλλά αυτό το είδος της αγάπης που ...πως να το πω… είναι τεχνική. Την ονομάζω ολιστική αγάπη. Είναι μια προθυμία να απορροφηθώ από τον άλλο. Μια προθυμία να χαθώ εξαιτίας κάποιου άλλου, εξαιτίας της ανθρωπότητας όλης.
Δεν χρειάζεται να ορίσουμε κάτι συγκεκριμένο να αγαπάμε. Aν μπορέσω να πω ότι αγαπώ γενικά και δέχομαι να απορροφηθώ, δηλαδή, να χαθεί το εγώ μου, εκεί γίνονται θαύματα.

Θα μου πεις δεν υπάρχει περίπτωση να το νιώσω εγώ αυτό άρα άδικα είμαι εδώ.
Θα δούμε ότι γίνεται, γιατί είπαμε η αγάπη είναι κάτι τεχνικό. Δεν είναι κάτι που εξαρτάται από την διάθεση μας , κάτι που το προκαλεί η εμφάνιση ή η συμπεριφορά κάποιου, ή κάτι που περιμένουμε να έρθει σαν έμπνευση. Αν γίνει έτσι δεν είναι αυτό που εννοώ.

Εννοώ άνοιγμα καρδιάς το οποίο είναι πολύ σταθερό και πολύ τεχνικό. Θα προσπαθήσουμε σήμερα να το μιλήσουμε και μετά να το δοκιμάσουμε στο διαλογισμό.

Έχουμε πει πολλές φορές στις ομάδες του Yoga step by step ότι έχουμε 3 εγκέφαλους. Ο ένας εγκέφαλος είναι στην λεκάνη και αποφασίζει για τα θέματα επιβίωσης. Ο δεύτερος είναι στο στομάχι και αποφασίζει για τα θέματα επικράτησης. Ο τρίτος  εγκέφαλος είναι στο κεφάλι και ασχολείται με θέματα εξελικτικά.
Αν ο πρώτος εγκέφαλος της επιβίωσης εξαγνιστεί και ο δεύτερος εγκέφαλος της επικράτησης αναβαθμιστεί, τότε βιώνουμε αυτή την «ολιστική αγάπη» που περιγράφω. Γιατί; Γιατί ο λόγος που δεν μπορούμε να βιώσουμε την ολιστική αγάπη είναι τα ένστικτα επιβίωσης και επικράτησης. Οι δυο κατώτεροι εγκέφαλοι πρέπει να δρουν μόνο σε καταστάσεις επείγουσας ανάγκης και όχι να ορίζουν την ζωή μας. Να υπηρετούν τον ανώτερο εγκέφαλο και όχι τις κατώτερες μας ανάγκες.

Το λέω αυτό σαν πληροφορία για να καταλάβετε ότι η καρδιά δεν είναι μέρος των εγκεφάλων. Μπορούμε όμως να ταυτίσουμε την καρδιά με την ενσωματωμένη ψυχή. Η ψυχή μας δεν κατοικεί σε κανέναν από τους εγκεφάλους (ούτε στο κεφάλι). Η Ψυχή κατοικεί στην καρδιά. Όταν λοιπόν ενορχηστρώσουμε και τους τρεις εγκεφάλους να υπηρετούν την ψυχή, τότε ανοίγει η καρδιά και βιώνουμε την ολιστική αγάπη.

Σημ. δεν μιλάω για τον τρίτο εγκέφαλο, γιατί αυτή είναι μια τεράστια διαδικασία που δεν έχουμε χρόνο να αναλύσουμε τώρα.

Η καρδιά λοιπόν δεν έχει σχέση με το συναίσθημα. Η καρδιά είναι συναισθηματική όταν δεν έχει γίνει αυτή η αναβάθμιση. Έχει σχέση με την ατομικευμένη ψυχή που κατοικεί στην καρδιά και είναι ο μεσάζοντας μεταξύ του γήινου, του υλικού, του ζωώδους και του αόρατου, του θεϊκού.

Πως μπορούμε τώρα να το βιώσουμε στο υλικό επίπεδο; Πως νομίζετε μπορούμε αυτή την πληροφορία να την χρησιμοποιήσουμε έτσι ώστε να μην είναι μόνο θεωρία; Μπορείτε να μου πείτε μερικές ιδέες;
1.     Μπορούμε να διαλογιστούμε στο σημείο της καρδιάς. Είναι ένας τρόπος να το ξυπνήσουμε.
Θυμηθείτε ότι όλο αυτό είναι ένα τεχνικό θέμα. Το πρώτο λοιπόν πράγμα, αυτού που μιλάμε, είναι να αφαιρέσουμε το συναίσθημα απ’ αυτό. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το συναίσθημα είναι αυτό που μας καθοδηγεί ενώ το συναίσθημα κάνει την αντίθετη δουλειά. Μας μπερδεύει. Αυτό το πράγμα δεν έχει σχέση με το συναίσθημα όσο κι’ αν ακούγεται περίεργο. Μπορεί να μας κάνει να κλάψουμε ή να γελάσουμε αλλά είναι ένα άλλο είδος κλάματος που δεν είναι φορτισμένο με συναίσθημα.
Αφού, λοιπόν, καταλάβουμε ότι εδώ είναι η ατομικευμένη ψυχή και δεν έχει σχέση με τους εγκεφάλους αλλά πρέπει να καθοδηγεί τους εγκεφάλους, να αφαιρέσουμε το συναίσθημα για να μπορέσουμε να το δούμε. Όταν εσύ μου κάνεις κάτι και εγώ νιώσω ωραία ή άσχημα, αυτό είναι συναίσθημα. Όταν όμως υπάρχει ένα κενό ή μια εφορία ή μια συγκίνηση η οποία δεν έχει προέλευση και η οποία κατά κάποιο τρόπο νιώθουμε και λίγο αποταυτισμένοι απ’ αυτή, ενώ μας έχει πλημμυρίσει, τότε μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι το τεχνικό άνοιγμα της καρδιάς. Δηλαδή μπορεί να νιώσω μια στεναχώρια, μια ευγνωμοσύνη η οποία όμως ταυτόχρονα νιώθω ότι δεν μου ανήκει αλλά είναι κάτι που μου δόθηκε εκείνη την ώρα τότε μιλάμε για τεχνικό συναίσθημα.

2.     Ένα άλλος τρόπος είναι να ενθαρρύνουμε τα θεϊκά ένστικτα στη ζωή μας. Υπάρχουν κάποιες στάσεις ζωής, όχι μόνο νοητικές στάσεις, που όταν τις ενθαρρύνουμε μας βοηθούν πολύ στο να ανοίγει η καρδιά και να αρχίσει να ενεργοποιείται.
Α. Είναι το θέμα της ενότητας , της ουσίας του αδιαχώρητου, δηλαδή να αρχίσουμε να νιώθουμε ότι είμαστε ένα.
Β. Ευγνωμοσύνη δηλαδή να ψάχνουμε πράγματα να νοιώθουμε ευγνωμοσύνη, όχι υποχρέωση αλλά ευγνωμοσύνη χωρίς όριο.
Γ. Απλότητα, να ενθαρρύνουμε την απλότητα. Να απλοποιώ τα πράγματα. Να απλοποιήσω τη ζωή μου, τις ανάγκες μου. Πλούσιος δεν είναι αυτό που έχει πολλά αλλά αυτός που χρειάζεται λίγα.
Δ. Συγχώρεση. Ας ξεκαθαρίσουμε μια παρεξήγηση: μόνο το εγώ έχει ανάγκη να συγχωρέσει, όχι η ψυχή. Για την ψυχή δεν χρειάζεται να συγχωρέσουμε τίποτα, έχει ήδη συγχωρεθεί. Πληγώνομαι σημαίνει ότι επέμβηκε το εγώ μου και θεώρησε ότι με έβλαψες. Δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρεθεί. Μόνο το εγώ θέλει και μπορεί να συγχωράει.
Ε. Αλήθεια. Να ενθαρρύνουμε την αλήθεια μέσα μας , την κρυσταλλική αλήθεια.  Αρχίζοντας με το να λέμε την αλήθεια.. Αλλά αυτό είναι το πρώτο επίπεδο. Μετά να λέω την αλήθεια στον εαυτό μου, να ενθαρρύνω τους άλλους να λένε αλήθεια. Και όχι μόνο λόγια. Να ζώ την αλήθεια. Αυτό που είμαι, αυτό που σκέφτομαι κι’ αυτό που κάνω να είναι το ίδιο. Γι’ αυτή την αλήθεια μιλώ.

Αυτά είναι μερικά από τα θεϊκά ένστικτα που όταν τα ενθαρρύνουμε στη ζωή μας αυτόματα η καδιά μας ανοίγει.

3.      Ο άλλος τρόπος που χρησιμοποιούμε στη Γιόγκα είναι να διεγείρουμε τεχνικά το θύμο αδένα με στριψίματα. Όταν αυτό συνδυάζεται με τα θεϊκά ένστικτα δουλεύει πολύ και το βλέπω σε σας. Τώρα αν θα μείνει εξαρτάται το πως ζούμε, γιατί αν αρχίσουμε τους ίδιους προγραμματισμούς, πάμε πίσω από εκεί που ήρθαμε.

Μετά τις ασκήσεις κάνουμε διαλογισμό στο κέντρο της καρδιάς. Απλά κάθεστε και σκέφτεστε τη καρδιά. Έτσι συμπληρώνεται η διέγερση του θύμου αδένα. Μόλις διεγερθεί επικοινωνεί με την υπόφυση, εκκρίνει κοκτέιλ ορμονών και έτσι στιγμιαία νοιώθουμε αυτό το άνοιγμα. Μετά πρέπει να βγούμε έξω να υλοποιήσουμε αυτό το άνοιγμα, διότι αν νιώθουμε την καρδιά ανοικτή και απλώς το λέμε, απλά το σπαταλάμε ,δεν κάνουμε τίποτα. Πρέπει να διατηρήσουμε αυτό το αίσθημα με τα θεϊκά ένστικτα και με δράσεις στη ζωή!

4.     Το άνοιγμα της καρδιάς , συνδέεται πάρα πολύ με την αποταύτιση. Πως αποταυτιζόμαστε από κάτι; Σταματάμε να αναλύουμε. Σταματώ να θρέφω τη σκέψη ή τα συναισθήματα που μου χαλούν την αποταύτιση. Π.χ. Κάποιος με πλήγωσε. Πως το θρέφω; Θα πάω να το πω σε άλλους, θα το γράψω. Θα μου πεις δεν πρέπει να εκφράζομαι; Δεν είναι πάντα χρήσιμο…Η ανάλυση φέρνει λύση αλλά πολλές φορές η ανάλυση φέρνει παράλυση! Πρέπει να ξέρουμε το όριο. Γι’ αυτό και στην αρχή τους άκουγα όλους. Τώρα, όταν καταλαβαίνω ότι ο άλλος λέει κάτι για να το ταΐσει, τον σταματώ. Δεν λειτουργεί πια σαν ελευθέρωση, λειτουργεί σαν τάϊσμα. Να ρωτάτε τον εαυτό σας. Τώρα που το λέω το ταΐζω ή το ελευθερώνω; Το 90% της αυτό-έκφρασης μας είναι για να ταΐσουμε τα συναισθήματα και να ταυτιστούμε ακόμα παραπάνω. Δεν έχω συναντήσει πιο δύσκολα άτομα να βγουν από τα κουτάκια τους απ’ αυτούς που κάνουν ψυχοθεραπεία. Δεν βγαίνουν με τίποτα γιατί τα έχουν ταΐσει τόσο πολύ, τα έχουν συγυρίσει τόσο ωραία που πια είναι σχεδόν αδύνατο σ’ αυτή την ενσάρκωση να βγουν από αυτά τα κουτάκια. Μόνο με πολύ βαθύ διαλογισμό θα μπορούσαν να βγουν.
Βέβαια όταν τα έχουν συγυρισμένα είναι καλό γιατί όταν είναι ασυγύριστα, ο άνθρωπος μπορεί να τρελαθεί. Αλλά υπάρχει και καλύτερος τρόπος από το συγύρισμα: να τα πετάξω όλα έξω από μένα!
Βέβαια, άτομα με ψυχασθένειες δεν μπορούν να κάνουν διαλογισμό ούτε καν χαλάρωση. Όταν λοιπόν έχεις ψυχασθένεια πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία. Όταν όμως δεν έχεις πρόβλημα είσαι απλά πολύ αναλυτικός, η ψυχανάλυση δεν θα σε βοηθήσει απλά θα σου συγυρίσει την πολυπλοκότητα σου. Αυτό βέβαια ως σε ένα σημείο είναι καλό, αλλά αφού υπάρχει παρακάτω γιατί να μην το κάνουμε; Γιατί απλά να τα συγυρίσουμε και να μείνουμε εκεί; Είναι σαν να έχω μια ντουλάπα γεμάτη με άχρηστα ρούχα και αντί να τα ξεφορτωθώ, απλά τα βάζω σε κατηγορίες. Αυτό είναι κακομοιριά!

Δεν γίνεται να δουλεύεις στην αποταύτιση και να αναλύεις τόσο πολύ. Η αποταύτιση λοιπόν είναι ένα εργαλείο. Να δουλέψουμε στην αποταύτιση γιατί ενεργοποιεί την ατομικευμένη ψυχή που είναι στην καρδιά.

Γιατί δεν μας ορίζει η ψυχή και μας ορίζει το εγώ; Γιατί κολλήσαμε στην επιβίωση.
Στην προσπάθεια μας να επιβιώσουμε κάτω από δύσκολες συνθήκες αρχίσαμε να ταΐζουμε το εγώ, δηλαδή να δίνουμε παραπάνω ενέργεια και να συγκεντρωνόμαστε περισσότερο στους κάτω εγκεφάλους που είναι υπεύθυνοι για την επιβίωση μας. Στην προσπάθεια μας λοιπόν να αντεπεξέλθουμε σ’ όλες αυτές τις δύσκολες συνθήκες της επιβίωσης, αναγκαστήκαμε να απορροφηθούμε από το εγώ και να ξεχάσουμε την ανώτερη μας ύπαρξη.

Τα Σόδομα και Γόμορρα ήταν κάτι τέτοιο. Ενώ οι άνθρωποι ήταν αρκετά εξελιγμένοι ξαφνικά ανακάλυψαν τις απολαύσεις, και θεώρησαν ότι πρέπει να δώσουν έμφαση στην επιβίωση και στην απόλαυση, να συγκεντρωθούν στο υλικό. Έτσι μια φυλή που ήταν πολύ εξελιγμένη ξέπεσε. Αυτό είναι σύμβολο αλλά και πραγματικότητα. Στην προσπάθεια μας να επιβιώσουμε από τους εχθρούς, ξεπέσαμε και μας έμειναν μόνο οι προγραμματισμοί επιβίωσης. Τώρα δεν υπάρχουν λιοντάρια για να μας επιτεθούν (μόνο μεταξύ μας τρωγόμαστε) αλλά πάλι δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε, δεν μπορεί να φύγει η επίγνωση μας από την επιβίωση και να πάει παρακάτω.
Υπάρχει ένα σπίτι που είναι ο αφέντης και οι υπηρέτες. Όταν λείπει ο αφέντης και ο υπηρέτης παίρνει τον ρόλο του αφέντη. Αυτό γίνεται στο σώμα μας. Ήρθε το εγώ, πήρε πιο πολλές υπευθυνότητες  λόγω του ότι χρειαζόταν να επιβιώσουμε και μετά ξέχασε ότι έχει αφέντη και έτσι σιγά-σιγά ξεχάστηκε ο αφέντης και έμεινε μόνο το εγώ. Είμαστε 90% επιβίωση και επικράτηση. Ένα 10% που και που, λίγο ενσυναίσθηση, λίγο ευγνωμοσύνη.
Αγαπάμε με το εγώ μας, συμπαθούμε, φιλανθρωπούμε με το εγώ. Κάνουμε διαλογισμό με το Εγώ μας! Το εγώ έχει αποκτήσει και πνευματικές φιλοδοξίες!!  Προσοχή στο εγώ με πνευματικές φιλοδοξίες… είναι σαν η αεροσυνοδός να θέλει να ..οδηγήσει το αεροπλάνο…! Το εγώ είναι εκεί για την επιβίωση , όχι για να μας εξελίξει.. αν το εγώ μας αφήνει να κάνουμε διαλογισμό είναι ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟ για την εξέλιξη μας…!
(πως καταλαβαίνουμε ότι το εγώ έχει εμπλακεί στα πνευματικά; Όταν με το διαλογισμό δημιουργείται υπεροψία. Όταν νιώθω περήφανος για την εξέλιξη μου. Όταν συγκρίνω την εξέλιξη μου με των άλλων. Όταν κατατάσσω τους ανθρώπους σε εξελιγμένους και μη. Όταν ξαφνικά στο διαλογισμό μου «εμφανίζονται οντότητες» που με επαινούν και με υμνούν.)

Είδαμε λοιπόν μερικούς τρόπους να ανοίξει το κέντρο της καρδιάς.
Το κέντρο της καρδιάς θα ξυπνήσει την ατομικευμένη ψυχή και θα μπορέσουμε να αποδυναμώσουμε το εγώ και τους κατώτερους εγκεφάλους. Όσο πιο πολύ ενδυναμώνεται η καρδιά τόσο πιο πολύ αποδυναμώνονται τα άλλα.
Το καλύτερο είναι να δυναμώσω τα ανώτερα για να αποδυναμωθούν τα κατώτερα. Ακριβώς όπως όταν στο σπίτι γυρίσει ο αφέντης, οι υπηρέτες θα μπουν στην θέση τους.

Ελάτε λοιπόν να συγκεντρωθούμε στο κέντρο της καρδιάς , και να αφήσουμε όλες τις σκέψεις, αντιδράσεις, επιθυμίες , σχέδια για το μέλλον, ανησυχίες, να περάσουν από την καρδιά και να φύγουν χωρίς να τα αναλύσουμε.  


Παρελειπόμενα
(ερωτίσεις , απαντήσεις, διαφωνίες…)

Μήπως όταν αποδυναμώσουμε τα ένστικτα επιβίωσης και επικράτησης και ενεργοποιήσουμε την ατομικευμένη ψυχή κινδυνεύουμε σε ένα κόσμο που δεν είναι πλασμένος για την ολιστική αγάπη;
Δεν κινδυνεύουμε. Δεν θέλω να σας δώσω το μήνυμα ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτα. Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανακούφιση από το να δρας χωρίς το φόβο του θανάτου ή της «μη επικράτησης»…
Δεν είναι όμως εκεί που θέλω να καταλήξω. Θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει. Αυτό που θέλω να τονίσω για να απαντήσω στην ερώτηση είναι ότι δρώντας με την καρδιά έχουμε την καλύτερη προστασία που μπορούμε να έχουμε στη ζωή. Γιατί δρώντας με το εγώ δημιουργούμε κάρμα, ενώ δρώντας από την καρδιά γίνεται το σωστό. Οπότε δεν δημιουργεί κάρμα και δεν σου τυχαίνουν δυσάρεστα.

Επίσης το κέντρο της καρδιάς συνδέεται με το θύμο αδένα που είναι το ανοσοποιητικό μας σύστημα όχι μόνο σωματικά (γιατί δεν αρρωσταίνεις όταν ανοίξεις την καρδιά) αλλά προστατεύεις και το πνευματικό σώμα. Και υπάρχει μια τέτοια πληρότητα όταν ανοίξει η καρδιά που δεν έχεις ανάγκη για πολλά. Θα σου έρθει αυτό που χρειάζεσαι. Υπάρχει μια τεράστια ασπίδα προστασίας. Το κέντρο της καρδιάς τελειοποιεί την Αβλάβεια. Μόλις τελειοποιηθείς εκεί δεν μπορεί κανείς να σε βλάψει. Θα ‘ρθει πεινασμένο λιοντάρι θα σε κοιτάξει και θα φύγει.

….

Ο λόγος που δεν μπορείς να σταματήσεις να αναλύεις είναι γιατί τόσα χρόνια τάιζες τις αναλύσεις σου. Χρειάζεται χρόνος. Ο Πατάτζαλι λέει πως οι προγραμματισμοί καταργούνται με ένα τρόπο: Τακτικότητα. Σταθερότητα. Επιμονή.
Ακούγεται τραγικό αλλά όταν το πετύχεις δεν θα είναι τραγικό. Απλά πρέπει να πάρεις την απόφαση. Όταν σταματήσεις να σκέφτεσαι και να αναλύεις, τα πράγματα έρχονται όπως πρέπει να έρθουν.
….
Όταν ανοίξει η καρδιά, περνάμε μια περίοδο οργής γιατί το εγώ πριν εξαφανιστεί περνάει με κατάσταση που είναι οργισμένο με όλους τους άλλους που δεν είναι εξελιγμένοι.
Έχουμε λοιπόν αυτό το στάδιο του υπερβολικού εγωισμού και ότι οι άλλοι είναι άχρηστοι αλλά μετά μας περνά.
….
Έχουμε την έγνοια του δεύτερου εγκεφάλου ότι θα μας φύγει ο έλεγχος. Κι’ εγώ δουλεύω αυτή την εμμονή μου να έχω τον έλεγχο στα πάντα.

….
Όταν όμως μπεις στο παιχνίδι και αρχίσεις να το δουλεύεις, τα φέρνει έτσι η ψυχή σου, ώστε να γίνουν τα πράγματα που πρέπει. Όταν θέλεις κάτι από την καρδιά σου γίνεται. Είναι βασικό να βρούμε το κίνητρο. Έχω ακούσει πολλούς που είχα μια πνευματική εμπειρία στο διαλογισμό και τους άρεσε, γι’ αυτό το ωραίο που νιώθουμε στο διαλογισμό είναι ένας τρόπος να μας προσελκύσει αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι το κίνητρο.
Αν δεν θέλουμε πραγματικά να εξελιχθούμε τότε υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν τα δίνουμε όλα. Δεν δέχεσαι να θυσιάσεις τα πάντα για το στόχο σου. Πρέπει να θέλουμε γιατί στην αρχή το ταξίδι είναι οδυνηρό. Η αλλαγή είναι οδυνηρή.

…..
Όταν αρχίσει να ανοίγει η καρδιά, το εγώ μπορεί να προσποιηθεί τον σύμμαχο. Το εγώ βρίσκει τρόπους αντί να αναλύει τα κατώτερα προβλήματα να αναλύει τα ανώτερα, δηλαδή σαν να πήρε προαγωγή και αρχίζει να αναλύει πνευματικές θεωρίες. Και εκεί πέφτεις στην παγίδα. Τα πράγματα είναι απλά και το εγώ θα προσπαθεί συνεχώς να τα κάνει πολύπλοκα (η ανάλυση φέρνει παράλυση!)
Όλα αυτά δεν θα γίνουν όταν συγκεντρωθούμε στην καρδιά!






Οι αφορισμοί του Πατάντζαλι Κεφάλαιο 1, στίχοι 15-29

(από την φιλοσοφική συζήτηση της Τετάρτης με την Κορίνα Κονταξάκη. Μεταφορά από προφορικό σε γραπτό από την Αρετή Ζαννέτου. Διόρθωση και δαχτυλογράφηση κειμένου από την Μαριλένα Ιορδάνου)
(η μεταφορά του προφορικού λόγου σε γραπτό κάνει το παρακάτω κείμενο ιδιόμορφο)

Σαμάντι - Απορρόφηση *
**Απορρόφηση σημαίνει αφιερωνόμαστε στην Πηγή ολοκληρωτικά μέχρι να μην χρειάζεται να ξανα-ενσαρκωθούμε. Αυτό μπορεί να μην είναι ο στόχος των περισσότερων από εμάς αλλά αυτό δεν πρέπει να μας σταματά.
Όταν υπάρχει η επιθυμία για απορρόφηση ας υποψιαστούμε για δύο λόγους:
1. Πάσχουμε από κλινική κατάθλιψη (!)
2. Έχει αρχίσει η διαδικασία απορρόφησης (που μπορεί να πάρει από μερικές δεκάδες χρόνια μέχρι μερικές εκατοντάδες ζωές...)
Και στις δύο περιπτώσεις, η γνώση και η προσπάθεια θα έχουν καλό αποτέλεσμα.
Στην πρώτη περίπτωση θα ωφεληθούμε από τις «παρενέργειες» : λιγότερο κάρμα και πιο εύκολη ζωή.
Όπως λέει και ο Swami Gitananda: «αν το κάρμα σας κάνει τη ζωή δύσκολη , διαλέξτε απορρόφηση αντί αυτοκτονία!»
Στη δεύτερη περίπτωση , η ψυχή θα ελευθερωθεί…!
Μην ξεχνάμε ότι είτε το θέλουμε είτε όχι, όλοι θα απορροφηθούμε από την Πηγή κάποια στιγμή. Τι μας εμποδίζει να το καταλάβουμε; Η λεγόμενη Maya : το matrix του κόσμου, η ψευδαίσθηση της ζωής και του εγώ. 

…….
Κεφάλαιο 1 -αφορισμοί 15-29
1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.
1.16 και να πάει ακόμα πιο πέρα , σε μια μη προσκόλληση που θα οδηγήσει στην καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (η Πηγή).
1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) με τέσσερις τρόπους: 1. Σωματικά 2. Νοητικά 3. Συναισθηματικά 4. Να χάσουμε το εγώ *
1.18 έτσι να πάμε ακόμα πιο πέρα όπου όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορρόφηθεί από την Πηγή.   
1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν , πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
1.20 Άλλοι ακολουθούν 5 τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή
1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση από την Πηγή
1.22 Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση
1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η απορρόφηση είναι άμεση
1.24. Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από κλέσα και κάρμα που όλα αυτά καίγονται
1.25 Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26 Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27 Αυτό έχει την δόνηση Αούμ
1.28 Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει
1.29 γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα τα εμπόδια.

Στις επόμενες σούτρας ο Πατάντζαλι μιλάει για την απορρόφηση. Αν και η απορρόφηση είναι το τελευταίο στάδιο, γίνεται μια εκτενής αναφορά ήδη από το πρώτο κεφάλαιο. Αυτό συμβαίνει γιατί τον καιρό που έχουν γραφτεί οι αφορισμοί, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να ξαναγεννηθούν. Ήθελαν, εθελοντικά, να φύγουν από το σώμα τους και να μην ξανάρθουν. Η απορρόφηση όμως δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις από το σώμα και να μην ξανάρχεσαι στη ζωή. Αυτό είναι το τελικό στάδιο απορρόφησης. Απορρόφηση επίσης σημαίνει και η συνειδητοποίηση του Εαυτού (Γνώθι σαυτόν)
Στις μέρες μας όμως, που όλοι έχουμε μάθει να είμαστε πλήρως ταυτισμένοι με το εγώ, η απορρόφηση είναι κάτι τρομακτικό. Στην περίπτωση που ίσως ενδιαφερόμαστε να απορροφηθούμε από την πηγή, η κοινωνία, ακόμα και η ίδια η θρησκεία, δεν μας βοηθάνε.

Όταν ο Χριστός λέει: «Θα έρθετε και θα καθίσετε στα δεξιά του Πατρός» μιλάει για απορρόφηση. Η βασιλεία των ουρανών αυτό είναι. Η λέξη βασιλεία σημαίνει τελειοποίηση εννοώντας πως η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωθεί και θα αξίζει ψηλότερα επίπεδα. Με την απορρόφηση της από την πηγή της, η ψυχή γυρίζει στο σπίτι της.
Την απορρόφηση την θεωρούμε τρομακτική γιατί το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε το σώμα μας, οι σκέψεις μας, οι σχέσεις μας, το επάγγελμα μας, το υλικά αγαθά που κατέχουμε. Ταυτιζόμαστε με κάτι που δεν είμαστε, γιατί έχουμε ταυτιστεί με τα πολύ χονδροειδή επίπεδα.

Πως θα θέλω να απορροφηθώ αφού δεν αναγνωρίζω την Πηγή σαν το σπίτι μου;;

Ένα άλλος λόγος που δεν πρέπει να θεωρούμε την απορρόφηση κάτι τρομακτικό είναι γιατί ο δρόμος προς την απορρόφηση μας βοηθάει να απολαμβάνουμε την ζωή αφού αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας. Έχουμε αναλαμπές: δηλαδή συνειδητοποιούμε τον Εαυτό στιγμιαία και μετά επιστρέφουμε στο εγώ. Αυτές οι αναλαμπές θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε ακόμα και αυτά που μας δυσανασχετούν όπως θλίψη και τα προβλήματα. Η δύναμη που φέρνει η συνειδητοποίηση του Εαυτού κάνει ακόμα και τα προβλήματα και τις συγκρούσεις ,απόλαυση! Απλά γιατί ξέρουμε πια ότι δεν μας ορίζουν!

Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να θεωρείται η απορρόφηση τρομακτική, είναι  πως με το γνώθι σαυτόν απομακρύνεται ο φόβος για το θάνατο. Στην Ινδία υπάρχει η λέξη «πέθανε» και η έκφραση «έφυγε από το σώμα του».

Η απορρόφηση είναι η λεγόμενη Κοίμηση, το «δεξιά του Πατρός», η βασιλεία των ουρανών αλλά και η απόλαυση των μικρών πραγμάτων. Κανείς δε μας διδάσκει πώς να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι, όλοι επικεντρώνονται στο πως να φτιάξεις την ζωή σου όπως την θέλεις! Γιατί; Γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Τη στιγμή που παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, το Εγώ ζητάει κάτι άλλο. Η ταύτιση με τον Εαυτό, το γνώθι σαυτόν, μας βοηθάει να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι.

Τι γίνεται όμως με τις επιθυμίες;
Υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που θα ανησυχούμε για τις επιθυμίες μας, εκείνα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας αλλά και εκείνα που δεν θέλουμε να έχουμε.  Όμως σιγά-σιγά αυτό το μεταβατικό στάδιο θα τελειώσει και μετά θα υπάρχει ηρεμία. Θα σταματήσουν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση και αυτό σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμό. Με αυτό θα δημιουργηθούν καινούργιοι προγραμματισμοί και θα διαγραφούν οι παλιοί.


1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.

Η σημαντική εργασία γίνεται όταν η μη προσκόλληση φτάσει στο σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα πια, ούτε ελευθερία. Η διαδικασία της προσπάθειας / μη προσπάθειας βοηθάει στην απόσπαση από το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ανθρώπου είναι να βρει τον Εαυτό, όταν αυτό όμως εμπεριέχει το αίσθημα της αγωνίας τότε γίνεται βάσανο.

1.16 και να πάει ακόμα πιο πέρα , σε μια μη προσκόλληση που θα οδηγήσει στην καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (η Πηγή).

Καθώς οδεύουμε σε αυτό, χάνεται η προσκόλληση και η μη προσκόλληση φέρνει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις 3 ποιότητες (ιδιοσυγκρασία)  που είναι το ενεργητικό, το παθητικό και το ισορροπημένο.
Το Πατάντζαλι λέει πως η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει σε ένα τόσο ψηλό σημείο που η ιδιοσυγκρασία μας γίνεται ουδέτερη δηλαδή ελευθερωνόμαστε από αυτήν. Η τελευταία προσκόλληση που θα φύγει είναι για ελευθερία και αυτό φέρνει στην συνέχεια ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας και η ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας είναι η πιο καθαρή απορρόφηση γιατί τότε μπορούμε να επιλέξουμε που θα πάμε όταν απορροφηθούμε.

1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) με τέσσερις τρόπους: 1. Σωματικά 2. Νοητικά 3. Συναισθηματικά 4. Να χάσουμε το εγώ

Ο Πατάντζαλι λέει πως όταν εργαστούμε με επανάληψή, τακτικότητα και ρυθμό και μετά ελευθερώσουμε την προσπάθεια, βιώνουμε την απορρόφηση που μπορεί να υπάρξει σε όλα τα επίπεδα:
1.     Μπορούμε να απορροφηθούμε σωματικά, όπως λέμε μερικές φορές έχασα την αίσθηση του σώματός μου’.
2.     Νοητικά, όπως μερικές φορές που δεν υπάρχουν σκέψεις.
3.     Συναισθηματικά, όπως μερικές φορές αισθανόμαστε ένα κενό μέσα μας.
Στην ουσία όταν χάνεις την αίσθηση ενός από τα τρία κατώτερα σώματα, είναι αναλαμπές απορρόφησης.
4.     Η καλύτερη απορρόφηση είναι όταν χάνεις την αίσθηση του εγώ γιατί ενώνεσαι με τον Εαυτό. Η ένωση με τον εαυτό δεν σημαίνει ότι φεύγεις. Κανείς δεν φεύγει αν δεν θέλει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρι εκεί. Απορρόφηση μπορεί να είναι μέχρι το σημείο να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Μετά την συνειδητοποίηση επιλέγεις αν θες να μείνεις ή να φεύγεις.

Η αντικατάσταση του εγώ με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού είναι το 4ο σημείο απορρόφησης. Μόλις χάσεις το εγώ σου τότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τη ζωή.

Πως καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε το εγώ;
·       Υπάρχει μια υπερβολική ουδετερότητα, ένα αίσθημα ενότητας με όλους και όλα.
·       Υπάρχει το αίσθημα ολοκλήρωσης ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.
·       Νιώθεις ότι είσαι εδώ, στο τώρα.

Ο Swami Gitananda έλεγε πως όλοι έχουν βιώσει το χάσιμο του εγώ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και ενθαρρύνει να θυμηθούμε αυτή την φορά, να την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας  και να καλλιεργήσουμε το αίσθημα αυτό.

1.18 έτσι να πάμε ακόμα πιο πέρα όπου όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορρόφηθεί από την Πηγή.   
Όταν πετυχαίνουμε κάποια από αυτά τα είδη απορρόφησης , είτε σωματικά, είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε του εγώ, αρχίζει η διαδικασία διαγραφής των προγραμματισμών. Τι γίνεται όταν διαγραφούν οι προγραμματισμοί;
 Οι προγραμματισμοί είναι εκείνο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Όταν πετύχουμε οποιοδήποτε είδος απορρόφησης αρχίζουν να διαγράφονται αρχικά σκέψεις μετά συνήθειες και μετά προγραμματισμοί. Δημιουργείται κάψιμο που μερικοί μπορούν να το νιώσουν σαν ζέστη, σαν κρύο , σαν φως ή σαν ηλεκτρισμό.

Οι προγραμματισμοί παραδίδονται στη πηγή τους και καίγονται και αφού καούν και παραμείνουμε μόνιμα με τον Εαυτό τότε σταδιακά και όποτε το θελήσουμε, απορροφούμαστε από την Πηγή (καθόμαστε στα δεξιά του Πατρός…)

1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν , πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
Αυτοί είναι οι Άγιοι που γεννιούνται φωτισμένοι ή φωτίζονται πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.

Σημ. Όλα αυτά ακούγονται επιστημονική φαντασία στις μέρες μας, (να μιλάμε για απορρόφηση και Αγίους…!) αλλά παρακαλώ συνειδητοποιείστε πως ζούμε την εποχή του υλισμού και της αλλοτρίωσης …

1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή

Πέντε τρόποι για να φτάσουμε στην απορρόφηση:
1.     Πίστη. Να πιστεύεις κάπου ακράδαντα (στο Θεό, στη Παναγία, σε Αγίους, στο δάσκαλό σου ή στον Εαυτό). Πίστη ότι αυτός είναι το δρόμος και αυτό πρέπει να κάνεις και να μην υπάρχει αμφιταλάντευση.)
2.     Ηρωικό πνεύμα. Ο ήρωας τι ιδιότητες έχει; Δεν φοβάται πριν κάνει κάτι τρομακτικό, φοβάται μετά που το κάνει! Και τι είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι; Να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση του εγώ και να δούμε τον Εαυτό.
3.     Εμπειρία/μνήμη. Είναι η εμπειρία που απέκτησα σε αυτή τη ζωή ή σε προηγούμενες. Με τη βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε σιγά-σιγά να αρχίσουμε να ενωνόμαστε με προηγούμενες εμπειρίες. Κάποιες φορές κάνουμε κάτι που ξυπνάει μνήμες από προηγούμενες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να πετύχεις απορρόφηση. Προσοχή όμως: τις προηγούμενες ζωές πρέπει να τις βιώσουμε οι ίδιοι και όχι να μας τις πουν διάφορα διάμεσα.
4.     Δυνατότητα να αφήνεσαι.
5.     Έμπνευση από αυτούς που έχουν φτάσει στην Πηγή. Το ένα κερί ανάβει το άλλο κερί…

1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση από την Πηγή

Διαλέγουμε ένα από τους πέντε τρόπους ή μπορούμε να κάνουμε συνδυασμό αλλά
 θα πρέπει ένας τρόπος να κυριαρχεί. Όσο περιορίζουμε τους δρόμους τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε.

1.22 Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση
Η συστηματική εργασία και η έντονη πειθαρχία φέρνει πιο γρήγορα την απορρόφηση.

1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η απορρόφηση είναι άμεση
Ο Πατάντζαλι λέει ο συνδυασμός πίστης και άφεσης σε φτάνει αμέσως στην απορρόφηση. Πως μπορείς να απορροφηθείς αν δεν πιστέψεις σε κάτι ανώτερο; Δεν μπορείς να πάς παρακάτω αν πιστεύεις πως αυτό που είσαι είναι το ανώτερο.
Μπορείς να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο ή στην ύπαρξη του Εαυτού. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψεις στον Εαυτό που μπορείς να βιώσεις και μόλις συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, αυτόματα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του Θεού. Γιατί θα νιώσεις πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν χωράει στο σώμα σου, δεν χωράει στη γη, είναι κάτι μεγαλύτερο. Ο Εαυτός είναι κομμάτι του Θεού, ομοούσιο.

1.24. Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από κλέσα και κάρμα που όλα αυτά καίγονται
Γι’ αυτό λοιπόν εκείνοι που έχουν πίστη και την δυνατότητα άφεσης, η απορρόφηση είναι άμεση, Η παράδοση στην πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό που όλοι οι προγραμματισμοί καίγονται.
Υπάρχουν 3 ειδών κάρμα:
·       Το κάρμα που φέρνουμε από προηγούμενες ζωές.
·       Το κάρμα που δημιουργούμε σ’ αυτή τη ζωή.
·       Το κάρμα που έχει ήδη εκδηλωθεί και το πληρώνουμε
Από τη στιγμή που συνδεθείς με τον Εαυτό και χαθεί το εγώ, τότε αρχίζει η διαδικασία καύσης κάρματος.

1.25 Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26 Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27 Αυτό έχει την δόνηση Αούμ
1.28 Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει
1.29 γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα τα εμπόδια.

Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από αυτό και ούτε επηρεάζεται από τον χρόνο. Οι αρχαίοι Γιόγκις οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει τον Εαυτό, προσπάθησαν να κατεβάσουν τη δόνηση του Θεού και βρήκαν το ΑΟΥΜ ή το ΩΜ.
Ο Πατάντζαλι λέει να θυμόμαστε αυτή την δόνηση  με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την πηγή, εαυτό και καταλύει όλο το κάρμα και όλα τα εμπόδια.
Ο τεχνικός τρόπος ένωσης με τον Εαυτό και την Πηγή, είναι με το ΑΟΥΜ και το κάνουμε με 3 τρόπους: δυνατά, ψιθυριστά και νοητικά. Δυνατά επηρεάζει το  σώμα, ψιθυριστά το συναισθηματικό σώμα και νοητικά το νοητικό σώμα και έτσι συντονίζονται τα κατώτερα σώματα με την δόνηση που αντιπροσωπεύει την Πηγή.

Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτήν. 








God instincts in our daily life By Elena Kambanella


I would like to write about God instincts and how can we apply them in our daily life. First of all we have to be aware, in order to understand from where those instincts are coming. Is it from our ego or from our soul? Because if there coming from our ego then we will not be satisfied. But if is our soul expression then we will be truly happy.

What is God Instincts? We have 8 God Instincts which are, Love, Gratitude, Truth, Sacrifice, Simplicity, Forgiveness, Detachment, Iswara Pranitara.
Those virtues/qualities, when we spontaneously follow them, help us to burn our karma. It has to coming out from our whole being, in order to burn karma. When we make an action with an intention behind it, we won’t burn any karma. Do not force them let them come naturally and welcome them those instincts.

But how can we spontaneously follow them? Soul act spontaneously and ego act with intention. The ego have a lot of masks and you make it real by believing it. That is why we have to be aware in order to be able to separate what comes from the ego and what from soul. Ego is the absence of the knowledge of our Self. The moment you know yourself the ego is not there. Try to see where the ego is. Look deep into it and try to locate it, where it exist, whether it exist at all or not. But don’t be against it because ego is your experience and your whole life moves around it. Don’t fight it just retrain it.
Our aim is to burn as much karma as we can and stay empty. Following them we are applying active karma. Active karma is when we do an action that we don’t have to do it. Is to be addicted to the action, not to the result.  

1 ~ LOVE
The first Got instinct is love. To experience the true love or the divine love, is to awaken from the illusion of separateness. If we choose to follow this path we have to be able to realize that we are all one. Space and time is only an illusion of the mind and we have to go beyond the limitation of the mind to see that. We all come from one source. You and me we are coming from the same source. Aware of this so we can be loving and kindness in our everyday life with others. Not only with our intention but with actions also. We have to move from the desire of making someone happy, to the ability to bring joy and happiness to the other person. Because our way of life is hard and rush, is good to be aware not to violate asteya and ahimsa. Be loving and kind, without still others responsibilities and be able to give happiness and joy without make the other person suffer.
In order to be able to give happiness and joy to others is to find the essence in everyone. Is to be able to look deep into the other person. See beyond the body, the name and all those labels. See deeply and understand. Understanding is the essence of love. Without understanding love is an impossible thing. What must we do in order to understand a person? We must have time and keep practicing in looking deeply into this person. We must be there, attentive and we must to observe. See the light in the other person and understand them and then we will be able to understand that we are the same, we are one, it is just an illusion that we are separate.
And how can we recognize if our love coming from our soul instead from our ego? When we love from our ego then there is no joy in it. If there is no joy in love then there is no true love. If you are suffering all the time you make people around you suffer also. This love is coming from the ego. The ego have expectation and needs but when those needs are satisfied then it wants more and more.
For example, a woman is cooking food and she expects from her husband to make a compliment to her. If her husband doesn’t make the compliment her ego is disappointed. If the husband make the compliment her ego wants a better compliment and so she is disappointed again. Her action has an intention behind it that is why she is suffering. She focus to the result and she missed the whole process. But if her love is coming from her soul, then she will be focus on the cooking, not to the result, and she would enjoy it. She would be already happy by her offering. So wouldn’t expecting something else to make her happy because she would be already happy.
Those expectations that we have are based on kleshas, vasana and samskara. When we stop feting them, then we will be able to settle down our ego. We have to get rid of all this programings in order to be free. When we will be free, we will be able to love from our soul. In order to accomplish this, first we must find all the barriers we have against to ourselves and remove all those layers. After this we will be able to love in such a way that the other person that we love feels free, not only outside but also inside. An intelligent question for testing out whether our love is coming through our souls is “Dear one, do you have enough space in your heart and all around you?”
Our action could be simple action. We can sit on a bench and smiling, especially to the old people, they smile back. At list for a second they smile. We can be loving and kind, understanding, joyful and free only from one smile.
When we feel this love, we must not keep it for ourselves, because this is again ego. Ego is the one who wants to keeps things, not the soul. We have to surrender this love to something higher than us.


2 ~ GRATITUDE
Gratitude is the second Got instinct. Stop whatever you are doing or you are thinking. Just stop, look around and you will find many reasons to be gratitude and thankful. Bring your awareness to the present so you can tune into the frequency of gratitude. Be grateful to the sun, which every day is rise up, healing you and giving life. Be grateful for the trees, the water that keeps you clean, smell a flower, feel the wind, the fire that warms you, for your body that can moves you wherever you wish. The earth, the moon the whole universe. Even if you had a bad day, be thankful for the lesson you get. Feel gratitude for your beloved ones. There is a reason behind every moment to be grateful.
Gratitude is an experience and is important to gratitude with responsibility. When we experience gratitude the positive in our lives is highlighted and the negative transforms into lessons and growth. Do something about it, don’t just feel it. Thinking and doing must be harmoniously blended together for an efficient life. Make actions. Take the responsibility and ground it. We are leaving in a material world, which we have to materialize things.
Maybe with a hug or a mudra or pray. Fully present with a heart full of love and be grateful of all you have. Fully present is when you are in peace with your life us it is right now.
Act, ground it. Be careful not to steal from others the opportunity to ground their own gratitude. Take the compliment, the money, the hug, the kiss and allow others to ground it. Dwell in the present moment and feel the gratitude and through your action, your body, mind and spirit will be in harmony.
Do not keep this great feeling for yourself. It is not yours to keep it. It’s a Got instinct. Give/offer it to something higher than you. If you want to keep it for yourself that’s mean that is your ego. Offering this gratefulness to something higher is from your soul.
And how can we recognize if our gratitude coming from our soul instead from our ego? The ego doesn’t care about gratitude. As long as it takes. What the ego wants is to gain something or to move to something else. Hug don’t straggle and pray don’t beg. The soul is the one that is responsible about gratitude. Stop and feel your soul. Chase that moment of gratitude and make a stop there.

3 ~ TRUTH
Truth is the atman-self. Atman is the self, the eternal center of consciousness, which has never born and never dies. The realization of that, in direct experience, is the goal of all spiritual practices. Truth is the God inside us. We have been looking outside for the truth instead of inside.
To find our self we have to let go all the things that are covering our atman, such as kleshas, vasana and samskara. We have to let go of everything, our likes and dislikes, the good and bad, our ambitions, our desires, our comforts and all those barriers within ourselves in order to find our true self. But how can we let go all those curtains? One way to accomplish is to embrace aparigraha. In other worlds, to have only what we use. To begin to practice aparigraha we have to let go of some of the physical, emotional, and mental baggage we’ve amassed throughout our journey. That box of photos covered with dust that we stubbed our toe on every other day. We can let that go. The relationship that never really feels stable. That can go too. The beliefs and opinions and judgments. Even they must be put down. And slowly as we practice aparigraha, we begin to let go everything that hold as back. For what we realize is it is not the photos, nor is it the relationship, and neither is it the beliefs and opinions and judgments that we have been clinging to. Rather, it is our sense of self.
Another practice that will help let go everything in order to be able to see the truth is the four fold relaxation method. This method consists from four steps.
Step 1: Letting Down
The ego is keeps us locked in patterns of attitudes and behaviors. We must let down things and ideas and all of the false notions and materialistic idolatry that we have built up in modern living. We must leave off everything, good and bad.
Step 2: Giving Up
"Giving up the lower in favour of the higher." This giving up is to throw off any weakness that tends to build up tension, and to give off or let off those foolish tensions which has lead us down the road to disharmony, stress and tension. Giving up here is a positive, relaxing and evolutionary process.

Step 3: Giving In
After removing the garbage (kleshas) and keep the jewels (anything that doesn’t related to ego), we connect the action with our higher self and the good is multiply. You must realized that none of this is you, is only kleshas and chitavritis. By asking “who I am I” “who get upset?” you will get it.

Step 4: Giving Over
Giving over is a state of mind. Giving over everything to something higher than you.

Through this practice you can retrain your ego, because when you calm down the ego is deactivated for a while, and the only thing that is remain is the truth.
In yamas truth is connected with satya. The ability to be truthful no matter what. Being in tune, all bodies to be align. When what you say, what you do and what you think is in harmony. This is happiness. Use the power of your thoughts, actions and words in the direction of truth and love for yourself and others.

4 ~ SACRIFICE:
Sacrifice is to serve others, in any way, without any expectation. But first we have to serve ourselves in the purest sense and then the others, but without any desire for a reward for serving in return. We have the right to our livelihood, our salary and wages, but always we must give more than is given to us. Perform selfless action which will engulf you in compassion and love.
A person who spontaneously sacrifice and defies all his animal instincts, he burns karma.
In niyama sacrifice is corresponds to ”Tapas”. Tapas must be understood as discipline life. It means to have repetition, regularity and rhythm in practise, for excellent, self-discipline and self-awareness. The ability to exist in “here and now”. Only when you are living in the present you can sacrifice and go beyond your animal instincts, otherwise your mind will block you with fears for the future.
Discipline yourself in such a way that you can find points of mutual interest and agreement, and when possible, includes this points in external activity programs, so that your Tapas become a form of Karma yoga, a disciplined service to others. Accept the difficulties of life as tool to develop. It’s a way to learn, it’s a path. You must accept and respect the difficulties in order to be able to share love. Share your food, your time, your hugs, your smiles. Share your love in all the ways you can. Don’t be afraid to share love, love is endless. Through sacrifice you can be active in love. Sacrifice through discipline is when you express your love with actions.
Our ego tell as that when we sacrifice something that belongs to as, and especially when is based on our survival, is painful. But how can be painful when you sharing and offering love? Suffering is only an illusion created by the ego. Is our mind that makes us suffering. Be aware that all of our animal instincts are coming from the ego and each time we go against survival instincts we practise active karma.


5 ~ SIMPLISITY:
Embrace simplicity in your life. Don’t collect things, emotions, believes that you don’t use. Stay simple and clean. Discipline in your body, emotions and mind in order to settle down chittavrittis. Don’t overload the stomach with food, emotions with feelings and the mind with thoughts and knowledge, because it will be very difficult to digest them. Stay simple in order to be able to absorb the positive and reject the negative.
In order to be able to stay simple we must first detached form things. We have to get rid of all unsefull material and be surrounded by a clean environment. When we are having space to breathe, then we’re likely to feel a whole lot better and clearer in our minds. 
Being simple and humble will helps you to share. Be humble don't try to be humble; that's again ego.
Less is more. When you apply simplicity in your life then you will have less things to be attached, less thoughts and less worries. Things and scenarios around you will have less impact on you, no matter how negative they are. Also you will be satisfied with what you have. You get the chance to enjoy what is present, instead of running after happiness desperately

6 ~ FORGIVENESS:
Having painful experiences is something that we cannot avoid because pain is the instrument to evolve. We cannot choose what experience are we going to live, but how are we going to handle it is our choice. We only choose our attitude not the experience. When you experience an unpleasant fact, take the lesson and move on, keep only the lesson not the feelings. In order to be able to move on, you have to forgive.
But what is forgiveness? The Greek word translated “forgiveness” literally means “let go”. Create space inside you, be empty “Seek forgiveness of those whom you have judge. Keep your heart empty, light, open and free from all worries and grievances. Remain quiet inside your mind – Mooji”
The ego wants to travel to the past and future because ego have time. The soul only know the now and now the soul need space. Get rid of the garbage’s that ego collects in order to create space and peace will come from your soul.
First we have to take our own responsibilities of our actions. Sometimes is ourselves that we have to forgive. Is not only the others that heart us, but also is ourselves and sometimes is us that allow others to hurt us. We must forgive others and ourselves so we can move from the past to the now. To move from the ego to the soul.
When you feel that you need to forgive, then make action don’t stay on the desire, make something about it. Find a way to express it and then surrender it to something higher than you. Always do your best. Your best are going to change from moment to moment so learn from your mistakes and increase your awareness of yourself. Everything you do is because you choose to do it for a universal good and not to please others or avoid judgments. Under any circumstance, simply do your best, and you will avoid self-abuse and regret.
Our ego takes things personally. Don’t take it personally, be aware that nothing others do is because of you. We must stop making the assumption that everything is about “me”, and feeling responsible for everything around us. What others say and do is a projection of their own reality, their own dream, and has nothing to do with you. Whether they offer you praise or blame – you know you are wonderful and equally know you are not a victim, so it does not matter what is said to you. When you are immune to the opinions and actions of others, you won’t be the victim of needless suffering.
The goal is not to learn “how” to forgive but to come to the stage that there is nothing left to forgive from the beginning. This is active karma. Stay empty so everything could come and go immediately. 

7 ~ DITACHMENT:
When you forget your true Self you begin to believe that you need something outside of yourself to make you happy. Detachment is the awareness that you are not that feelings and those thoughts. All this things is not yours. Understand that change is the only constant in the universe, and realize that no matter how uncomfortable a negative feeling is, it will eventually pass.
When we are attached into things and feelings then we cannot apply God instincts. We have to be detached in order to be able to follow the middle path (shushumna).   
We are living in duality negative/positive, passive/active, sun/moon, inda/pingala. Life flows between them.
Polarity is into everything in this material world. This is how materials are made of and this mechanism is there to see it and understand it first, in order to apply it in our lives, especially on our invisible bodies.
Happy or sad, beautiful or ugly, like or dislike, faithful or unfaithful. We have the tendency to move from the one side to the other side. Be this or that. We are moving from the left side (negative), to the right side (positive). We are negative or positive. But when we are 50% negative and 50% positive, then we stop moving from side to side, we balance. And when we balance, then the movement stop going from left to right but the movement goes up. We move higher. Understand the duality and being as much positive as negative, then we are becoming in something higher than this two.
A day life example of this is the first steps of a baby. At first the baby cannot balance his weight on his two feet and he fall down. Once the baby use equally both legs and find the balance then something else is happening, he can walk. Walking is another movement, and once you get it you can go everywhere. J The same with polarity, once you balance it, you can move higher and go everywhere. J Balance IDΑ (left) and PINGALA (right) and we will get SHUSHUMNA (up)
When we stay attach to something the ego will find reasons to react, but when there is nothing to hold on, then the ego will do nothing. Follow the middle path where there are no attachments so our life can unfold effortless with grace and joy.
Detachment brings a deeper form of love, freedom, compassion and care, beyond what is readily imagined. Your life will no longer be ruled by expectations. This allows you to see things based on what is true as you won’t attach yourself to limiting mental concepts.

8 ~ ISWARA PRANIDHANA
Accept the higher, connect with it and surrender 100%. Iswara Pranidhana is the attentiveness to God, it means learning to interpret the voice of the inner reality, the real nature, the Atman. In God there is no karma, no samskara, no chitta vrittis, nothing. So connect with that and you won’t have any of this. Listen to the voice in the quiet. Obey it instantly, without reservation.
When you have a problem which you cannot do anything about, surrender it to the higher and the solution will come by itself. Make effort and no effort, like airplanes where makes effort to lift and then fly effortless. Be aware if you did your best and the solution didn’t came, but you still hold this problem, that means is the ego there. The ego has too much pride that wants to solve the problem, as a result to stay with the problem. The soul has too much love and faithfulness to the higher, as a result to get free. The soul can surrender the ego cannot.

Let those God instincts become a natural part of you. When you embrace one God instinct then automatically you embrace them all. You will be free from your karma so you will have full control over your emotions and your mind, instead of the other way around. This form of freedom makes it possible for you to enjoy all your experiences without any form of disappointments and frustrations.

By Elena Kambanella

Popular / Δημοφιλέστερα

Favourite / Αγαπημένα

Μετά το Χώμα

  Όταν η ψυχή αλάφρωσε από το χώμα Έμεινε σε μια γωνιά με ημίφως Για να ορίσει τι θα κρατήσει.   Αναμνήσεις αναπάντεχες Εμπειρίε...